Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)

widocznie za dużo syfu się nazbierało przez te tygodnie. syfu, który trzeba zwrócić, żeby mieć spokój...

Syfu... Co to za syf? Spokój od czego? Nie wiem ale może nie trzeba zwracać tylko zrozumieć o co chodzi w tym wszystkim?

Nie koncentruj się na wymiotach i objadaniu się. Może postaraj się skupić na innych ważnych sprawach w twoim życiu.. A potem pomyśl i poczuj w czym to ci ma pomóc.. Co rozładowujesz itd.

Może choroba ma odwrócić Twoją uwagę od tego co jest dla Ciebie ciężkie?

A już było tak dobrze i klapa totalna

głodzę się okropnie za karę ,jak stwierdziła dzisiaj Psychoterapeutka

powiedziała że to dążenie do autodestrukcji

To jest silniejsze ode mnie i w tej chwili nie radzę sobie z tym

mało tego to jeszcze się włączyła chęć okaleczenia

jakieś błędne koło

greeniwoszek,

a nie odczuwasz głodu??, jak z tym funkcjonujesz??

przecież twój organizm musi być wyczerpany przez to?

greeniwoszek,

 

a nie odczuwasz głodu??, jak z tym funkcjonujesz??

przecież twój organizm musi być wyczerpany przez to?

Nie odczuwam głodu,mój organizm woła o pomoc a ja go nie słucham

skończy sie znowu na kroplówka i megace

-- 25 paź 2012, 15:19 --

greeniwoszek,

 

a nie odczuwasz głodu??, jak z tym funkcjonujesz??

przecież twój organizm musi być wyczerpany przez to?

Nie odczuwam głodu,mój organizm woła o pomoc a ja go nie słucham

skończy sie znowu na kroplówka i megace

greeniwoszek,

współczuje ale spróbuj się posilić bo zasłabniesz

Nie dam rady bo puszczę pawia ,a to jeszcze gorzej

ja próbuje nie wpaść w błędne koło... wytrzymuje tak do dwóch tygodniu na 'czysto', ale potem przyjdzie jakiś weekend, kolacja, drink i oczywiście nie daje rady... a w ten weekend jeszcze się zatrułam, wczoraj przez cały dzień wymiotowałam a na wieczór zjadłam dwa sucharki. dzisiaj też jeszcze bez jedzenia jestem. Już lepiej się czuje, ale ta myśl, że już drugi dzień nie jem, że jeszcze ze dwa przemęczę i znowu będzie 'lepiej'... 'lżej'...

bretta, wiem że łatwo się mówi, ale musisz jeść. Spróbuj zjeść dziś choć odrobinkę, żeby żołądek nie pozostawał bez pusty.

nienormalna21, jem, ale bardzo niechętnie i po wszystkim co zjem (czy nawet wypije) mam straszne mdłości i najchętniej bym zwróciła, ale przekonuje się jakoś tak na logikę że nie mogę tego zrobić...

bretta, dobrze, że się starasz, że walczysz. Trzymam za Ciebie kciuki.

Jak w ogóle coś zjem to najczęściej są to tabletki albo słodycze. Nie jem nic innego. Czym to można nazwać?

Nie jem prawie nic bo boję się że przytyję. Czasem skuszę się na coś słodkiego niby na pocieszenie, dla lepszego samopoczucia. A trwa to jakieś 3 miesiące.

Leczę się na depresję, ale nie mówiłam nic o jedzeniu mojej psychiatrze. Myślisz że powinnam powiedzieć?

ja chyba uporałam się z grubsza z moimi problemami z jedzeniem, na co dzień jestem tak zajęta pracą, mam tyle obowiązków, że nie mam czasu myśleć o jedzeniu bądź niejedzeniu. Jem nawykowo i dlatego, że wiem, że potrzebuję energii do pracy. Ale teraz mam kilka dni wolnego i znów mnie naszła myśl, czy by może nie zwymiotować obiadu.

Lilith, wiem, że to możliwe... Ale dzisiaj już mi się nie udało... Jak mam za dużo czasu wolnego, to zaczynam myśleć o tym, że może za dużo zjadłam, że może jestem za gruba.

Lilith, ja nawet mam zajęcie, poprawiam książkę dzisiaj i wczoraj. Bo to chyba nie chodzi o to, że nie mam zajęcia, bo zawsze mam coś do robienia. Ale jak jestem w ruchu, biegam na uczelnię, muszę przygotować zajęcia dla studentów na określony termin, jestem w jakimś stresie, to sprawa jedzenia staje się drugorzędna. A jak mam cały dzień dla siebie, który mogę zagospodarować dla siebie, jak mi się podoba, to pojawia się czas na takie myśli, bo jakby podczas takiego dnia jest trochę więcej luzu.

Lilith, no właśnie czuję, że potrzebuję takich luźniejszych dni... Przecież nie mogę prowokować stresu ze względu na problemy z jedzeniem, bo to by był jakiś absurd. Jeśli jestem z kimś w realu lub rozmawiam z kimś na forum, to rzeczywiście mniej myślę o tym.

Lilith, może rzeczywiście masz rację, tylko że ja mam wrażenie, że wzbudzam jakąś antypatię wśród innych osób i nie wiem, czy za bardzo wolno mi pisać albo boję się, że coś napiszę i to zostanie zignorowane.

nazywam się niewarto, dla mnie,osobiście,jesteś autorytetem

nazywam się niewarto, mojej antypatii również nie wzbudzasz.

dziękuję Wam, dziewczyny:*

Lilith, po przerwie miałam jak na razie jedną sesje, druga w przyszłym tygodniu, finansowo nie wyrabiam chwilowo i nie jestem w stanie chodzić na terapie... a znowu zeszło 3kg to zaczynają się myśli 'czemu nie wymiotowac, przeciez to takie proste'...

Wraca obsesja bycia szczupłą, a więc niejedzenie i/lub wymiotowanie. Kolejny gwóźdź do trumny...

Lilith, wiesz, że moja obsesja jest uzasadniona, że muszę schudnąć. Inaczej nigdy moje życie się nie zmieni.

Widziałam Cię na żywo i uważam,że z Twoim wyglądem jest wszystko ok.