Brak miłości w dzieciństwie emocjonalnym bagażem na całeŻyci

Mama , nawet nie brała pod uwagę ,że mogę być chory . Dla niej, byłem złośliwy i tak musiałem nienawidzić ,że uczyłem się źle .

detektywmonk Też byłem złośliwy dla rodziców w takiej formie, że robiłem im wszystko na opak. Do dzisiaj trochę mi z tego zostało, ale walczę z tym spoglądając na wszystko bardziej obiektywnie. Najgorsze jest to, że z biegiem czasu widzę, że to robienie na złość innym tylko się obracało przeciwko mnie. Poza tym żeby to opieranie się jeszcze coś dawało.

nadopiekuńczość to też źle, ale czy nadopiekuńczość wynika z miłości do dziecka czy raczej jest w niej inny cel?

Ja nie czuję ,że bym i teraz był szczególnie kochany .

detektywmonk ale co chciałbyś aby teraz rodzice cię tulili całowali itd? :)

Rodzic mama z ojcem są po rozwodzie . Myślę ,że powinna się pogodzić z tym , jaki jestem .

Rodzicem nie jestem, pewnie trudno jest się pogodzić, że własne dziecko ma problemy. Najważniejsze, że ty to akceptujesz. Ale chyba masz zamiar coś jeszcze z tym robić? Ja mam posrane życie, ale poddawać się nie zamierzam. Moja matka wypiera to, że mam kłopoty emocjonalne. I nie dopuszcza do świadomości że popełniła błędy wychowawcze. Ja ją rozumiem, że nie jest w stanie tego pojąć.

Myślę ,że mama nie wyobrażała mnie w wieku 35 lat jako rencistę .

detektywmonk A twoja mama mówiła ci jak sobie ciebie wyobrażała? Moja mam tylko chce, abym sobie radził w życiu.

Owszem, marzyła ,że skończę szkołą , znajdę pracę , będę miał żonkę , dzieciaki .

detektywmonk ale przecież jeszcze możesz mieć to wszystko. Ja szkołę skończyłem, reszty nie mam, co nie oznacza że nie będę miał.

Problem, w tym,że ja nie szukam żony .

No to jest problem nie do rozwiązania

A matka mówiła Ci kiedyś ,że żałuję ,że nie dokonała na Tobie aborcji , bo moja mi to kiedyś powiedziała .

U mnie w domu aż tak ostro nie było. U mnie to bardziej obojętność była niż jakiegoś typu prześladowania.

Kiedyś mnie nazwała nieudacznik życiowy .

detektywmonk A wyżaliłeś się kiedyś o to mamie? W ogóle coś jej powiedziełeś, że tobie źle było itd?

To by raczej nie miało sensu .

Czemu tak sądzisz, że to nie ma sensu?

-- 06 lis 2012, 16:24 --

Bo widzę, że w tobie tyle żalu ile kiedyś we mnie było, a mi pomogło jak matce wypomniałem parę spraw.

Po co wracać , do tego co było sprzed nastu lat .Mama została , z nami sama , po tym jak ojciec rodzinę zostawił, mama musiała z pensji pielęgniarki sama utrzymać , cały dom .Było jej ciężko , a nie mieliśmy bogatych krewnych .Mama prosiła ojca , by mnie wziął do siebie ,mama mówiła ,że z jednej pensji nie utrzyma siebie i nas .Ojciec nie chciał , na taki układ pójść nie chciał .Myślę ,że mama cały swój gniew i frustrację na mnie przelewała .

Tak myślisz, ale tego nie wiesz. Tak jak ja. Też miałem tylko jakieś domysły. A jak o tym pogadałem z mamą i dowiedziałem się jak to wyglada z jej strony to wreszcie mogłem przyjąć jakąś postawę. Np żyłem w fałszywym przekonaniu, że mam mnie zostawiła w szpitalu samego bo miała mnie gdzieś, ale tak naprawdę to nie mogła tam wchodzić ze względu na zachowanie sterylności.

A może mama moja , zawsze wolała mego brata

detektywmonk Z perspektywy czasu widzę, że to już tak jest. Każdy ma swoich pupilków. Każdy sobie wybiera ulubieńców.

Ja byłem , ten zły od ojca .

A ja to byłem zły i na ojca i matkę. Ale wiesz co, oni to są pestka, najbardziej to jestem wk.urwiony na samego siebie, że się dawałem wykorzystywać przez lata i zamiast o siebie walczyć ja stałem jak ten kołek nie wiadomo na co czekając.