Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)

Lilith, chodzę na terapie indywidualną dwa razy w miesiącu (od 6tyg. przerwa, jeszcze tylko trzy muszę wytrzymać...). To za mało, wiem ale na więcej mi finanse nie pozwalają...

ostatnio się 'namacalnie' przekonałam co zrobiłam ze swoim organizmem i naprawdę, chce przestać raz na zawsze. Chce nie mieć tego problemu, chce się wyleczyć...

ostatnio się 'namacalnie' przekonałam co zrobiłam ze swoim organizmem i naprawdę, chce przestać raz na zawsze. Chce nie mieć tego problemu, chce się wyleczyć...

Wiesz, że to jest połowa sukcesu - chcieć. Gratuluję i trzymam kciuki

sleepwalker, masz rację..

Widać pół roku spotkań z psychologiem niewiele zmieniło.

nieidealna, pamiętam kilka lat temu taki punkt przełomowy podczas leczenia, gdy nagle przejrzałam na oczy i poczułam jak blisko dna jestem. Może to subiektywne zdanie, ale wydawało mi się, że terapia przez cały swój czas trwania zupełnie nic nie dawała. Może gdybym wcześniej uświadomiła sobie, że jestem chora i chciała się leczyć, a nie być tam pod przymusem to terapia byłaby bardziej skuteczna.

Ojejkujejkujej, zaraz już pół roku z bulimią będzie, jak ten czas szybko leci o.o Właśnie sobie uświadomiłam, że hej, długa droga za mną, ale jeszcze dłuuuga przede mną. Różnie bywa, krok do przodu, 2 kroki w tył, a potem odwrotnie... Byle się nie zatrzymywać :)

(Ha, jak czasem małe decyzje mają wpływ na całe życie, nie?)

Dziś przegrałam. Tabletki przeczyszczające poszły w ruch... A już kilka dni jadłam w miarę normalnie...

nienormalna21, nie poddawaj się, próbuj dalej. Nie każde potknięcie oznacza porażkę.

bretta, coś ostatnio zbyt dużo tych "potknięć", żeby nadal wmawiać sobie, że to nie porażka.

nienormalna21, rozumiem aż za dobrze, ale mimo tego nie można się poddawać ...

No nieee, tak dobrze już szło, schudłam, a od jakiegoś tygodnia mam napady ( terapeutka mówi - objawy ) wciąż ostatni raz ;(

Dziś przegrałam. Tabletki przeczyszczające poszły w ruch... A już kilka dni jadłam w miarę normalnie...

Ja też dzisiaj porażka totalna ,nic nie zjadłam ,a już było tak dobrze

i znowu będzie to trwało do czasu aż zemdleję

greeniwoszek, spróbuj się zmusić chociaż do zjadania tego, co lubisz.

A u mnie kolejna porażka. Zjadłam za dużo i musiałam wszystko zwymiotować...

chyba wszystkie ponosimy ostatnio jakieś jesienne porażki..

bretta, myślisz, że ma to coś wspólnego z aurą?

Lilith, ciężko nie rozpatrywać tego z zakresie porażki, zwłaszcza biorąc pod uwagę ostatnie dni...

nienormalna21, myślę że nie, ale lubie szukać winnego żeby siebie wszystkim nie obarczać . No nic. Od nowa. Codzienna walka od nowa.

bretta, ja mam całkowicie odwrotnie. O wszystko obwiniam siebie, byle tylko jeszcze bardziej sobie dokopać i udowodnić że jestem totalnie beznadziejna.

Zjem za dużo - jestem żałosna. Potem głodzę się, wymiotuję, przeczyszczam - jestem żałosna. A w końcu rozpamiętuję wszystko w kategoriach porażki, zamiast skupić się na teraźniejszości - jestem całkowicie żałosna. I tak w kółko...

nienormalna21, robilam tak samo, nadal mi się zdarza, ale w ten sposób można zwariować. Naprawdę musisz próbować znaleźć inne miejsce w którym ulokujesz swoje złe emocje. Mi często pomaga wyżycie się jakoś fizycznie

Właśnie się obżeram...

Słyszę to w mojej głowie:

Ale nie dochodzi

Interesuje się od jakiegoś czasu psychologią i zaburzeniami różnego typu. Może dlatego, że uczestniczę sam w terapii?? Nie wiem. W każdym razie piszę dlatego, że poczytałem trochę tego tematu (nie cały) i spotkałem się z takimi wypowiedziami jak "ukierunkowanie złych emocji" itp. Nie wydaje mi się by miało to coś wspólnego z "złymi" emocjami. Wiem, że jestem laikiem i nie jestem w stanie zrozumieć w pełni tego zaburzenia ale wydaje mi się, że dużo prawdy jest w stwierdzeniu "głód miłości".

Mam a w zasadzie miałem koleżankę, która chorowała na anoreksję i bulimię na przemian.. Wiem, że męczyła się z tym strasznie. I zauważyłem, że miała ogromną trudność w rozmawianiu o swojej rodzinie. Objawy nasilały się i ustawały w zależności od relacji z nią. Podobnie w relacji z chłopakiem to tak wyglądało.

Jak dla mnie "głód miłości" to określenie, które oddaje znaczenie tych chorób. "Nienasycony głód miłości".

Pozdrawiam Radek...

radpietr, wydaje mi się, że masz dużo racji. Ale ja bym rozszerzyła "głód miłości" do "głodu emocji". Móc odczuwać to co się czuję tak naprawdę. Nakarmić swoje emocje, to prosta recepta choć trudna do zrealizowania...

"Nakarmić swoje emocje" czy "głód emocji" czy też "głód miłości" - mimo to mam niejasne przeczucie, że jest w tym coś więcej.. przecież Anoreksja czy bulimia są to choroby, które są destruktywne.. Pamiętam jak bardzo męczyła się ta moja koleżanka. Widziałem jak wszyscy chcą jej pomóc na różne sposoby. Dawali jej wsparcie i miłość.. Jednak to jakby nie działało. Dlatego zastanawiam się Jak dużo w tej dziewczynie było "głodu emocji" a ile nieakceptowania ich.. Myślę, że w jakiś sposób te wszystkie "dobre" rzeczy jakie ją spotykały musiały ją jednocześnie jakoś krzywdzić. Ale jedno jest pewne dla mnie.. Zaburzenia odżywiania to jest jakaś forma autodestrukcji:(

kilka tygodni [coś około pięciu] bez wymiotów i dzisiaj bum. brawa dla mnie. a od jutra mam nie brać sertraliny. zacznę chyba dziergać stryczek.

zielonawitolda, 5 tygodni to naprawdę dużo. Uda Ci się!

widocznie za dużo syfu się nazbierało przez te tygodnie. syfu, który trzeba zwrócić, żeby mieć spokój...