"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

amelia83, a kiedy zwiększyłaś?

halenore, jakoś 2 i pół tyg temu

amelia83, Karina trzymaj się.

amelia83, moze to ze względu na zwiększenie dawki, ja przeszłam zwiększenie wenli bezboleśnie ,ale zanim mi sie wkręciła po raz pirwszy to trwwało i trwało i było kiepsko bardzo

amelia83, Kurde:( Może ten mix wenli z mirtą, którzy tak sobie nasi koledzy chwalą by zadziałał?

Moim daniem jak jesteś w tak kiepskiej kondycji to nie męcz się do tego 5tego tylko idź bez umawiania, trudno , od tego oni do cholery są.

amelia83, czasem zwiększenie dawki, tak jak mówi tahela, tak działa; by the way - jak przeczytałem, że płaczesz wkładając skarpetkę, to jakbym siebie widział jakieś trzy lata temu, kiedy najmniejszy ruch palcem wywoływał u mnie niemal wybuch paniki i nie byłem w stanie wykonać praktycznie ŻADNEJ czynności. Wtedy też nie wierzyłem, że to się kiedyś skończy i też czułem się, jak w koszmarze - wszystko było totalnie obok, a całe moje życie od rana do nocy wypełniał lęk, lęk, lęk. A jednak wyszedłem z tego mimo, że były okresy kiedy naprawdę sądziłem, że nie będę już w stanie się nigdy śmiać.

amelia83, mnie bardzo Lit pomógł,sama wenla tylko do czasu.

amelia83, Wiola ma rację. Trzeba wepchnąć się na chama. Jeszcze 2 tygi do 5 października.

Nie powinnam żyć.

amelia83, smutno i ciężko Słowa tu nie pomogą...

ciezko mi jestem na lekach bardzo duzo spraw na glowie bardzo duzo decyzji,a jestem sama nie mam nikogo kto moglby pogadac ze mna a wogole to siedze juz od 4rano

Pojechałam 50 km do psychiatry w nadziei na polepszenie mojej nieznośnej sytuacji, wcześniej wymyśliwszy, że skoro tam już zgoda jest, to nie będzie mi druga potrzebna i nie będę musiała się narażać na pretensje i narzekanie rodziny, tymczasem zostałam odesłana z kwitkiem, bo ja dziecko jeszcze przecie i jakim prawem bez mamusi przychodzę. Po wyjściu tak mnie wzięło, że nie mogłam przestać ryczeć. Parę miesięcy mi zostało do tej cholernej osiemnastki, czemu służba zdrowia musi mieć ze wszystkim taki problem...ale spoko, twarda jestem nie miętka i dam se radę, łachy bez.

U Keji nieciekawa sytuacja. Też bym się wkurzył, zostając odesłanym z kwitkiem. Współczuję.

Keji, dobre podejście do sprawy, trzymaj się

przygnębiona bardzo

A co mi trochę ulży to szkodzi

I znowu nic

Mam dość króliczenia

Znowu somaty i znowu lęk. Nie wytrzymam tego

halenore, tulam, prz...ne , kurde

Ja i mój mózg to chyba dwa odrębne organizmy.

Czuję się koszmarnie. Nic mi się nie chce z wyjątkiem spania i płakania. Najchętniej cały dzień spędziłabym w łóżku, w dodatku sama. Nich wszyscy dadzą mi święty spokój! A jak na złość dziś mam sporo roboty. Znowu zmusić się do wstania, do funkcjonowania, kiedy żyć się nie chce. A jeśli nie, to awantura, która wpędzi mnie w jeszcze większego doła. A robota i tak sama się nie zrobi...

jedno z najgorszych rzeczy jest to jak się ma uczucie że nic się nie chce

jedno z najgorszych rzeczy jest to jak się ma uczucie że nic się nie chce

ooO tak

nienormalna21, znam to uczucie Też tak czasem mam.. A jeszcze w dodatku dręczą mnie w takich chwilach wyrzuty, że jestem w klasie maturalnej a się nie uczę... Uczę się kiedy tylko mogę, chcę zdać jak najlepiej, ale jak mam tak złe samopoczucie to nie mogę się skupić na niczym...

Sylwia., współczuję. Trzymam kciuki za maturę.

A ja nienawidzę tak się czuć. To ciągłe zmuszanie się do robienia czegokolwiek jest straszne. Nie chcę tak żyć. Nie potrafię... Stan kiedy ciężko jest wstać z łóżka i umyć zęby... To jakiś koszmar. Zwłaszcza gdy jest tyle rzeczy do zrobienia. A najgorsze jest to, że nie mogę ich nie zrobić. Muszę. Po prostu muszę... A ja nienawidzę musieć!