Początek.Moja depresja.

Cześć wam.Zdecydowałam się poszukać wsparcia,połączyć z osobami,które przechodzą przez depresje i podzielić się swoimi doświadczeniami.

No więc krótko o mnie i mojej depresji.Mam 18 lat,choć czuję jakbym miała o wiele więcej.Życie już zdążyło mnie doświadczyć.Dwa lata temu straciłam mame.Chorowała na raka.Mijały miesiące,tygodnie i z biegiem czasu zaczynało być ze mną coraz gorzej.Na początku marca tego roku,za sprawą kogoś bliskiego postanowiłam zaczerpnąć pomocy u psychologa.Niedługo potem umówił mnie na wizyte u psychiatry,która(to była kobieta) zdiagnozowała u mnie depresje.

Jestem na ostrym zakręcie mojego życia (i mojej choroby).Biore leki antydepresyjne od paru tygodniu,ale nie czuję znacznej poprawy.Wczoraj odstawiłam jeden lek(który nie pomagał mi zbytnio w zasypianiu) i dziś cały dzień boli mnie głowa.Ogólnie mam dziś strasznego doła.Czuje się bardzo samotna w swoim problemie,więc też dlatego jestem tutaj.Mam problem ze swoją szkołą.Od kilku tygodniu nie uczęszczam do niej.Mam wiele barier (możecie się domyślać o jakich barierach mówię).Poczucie winy i ciężaru mnie zżera.Nie wiem jaką drogą pójść dalej.Sama musze rozważyć czy szkoła jest teraz dla mnie najważniejsza.Chciałabym żeby moje życie wyglądało,jak kiedyś..Jednak to nierealne

Łączę się z wami wszystkimi tutaj.I mam nadzieje,że znajdzie się ktoś kto zechce odpowiedzieć.Być może jesteś osobą w moim wieku.Być może poczułeś/poczułaś ciężar największej straty w swoim życiu.Być może straciłeś/straciłaś sens,wiarę,nadzieje..I być może szukasz właściwej drogi i starasz się przetrać każdy dzień godzina po godzinie(jak ja).

Pozdrawiam,

Arminn.

Hej, witam na forum

Bardzo dobrze, że zawitałaś tutaj, poczytaj troszkę, rozgość się

Masz kogoś bliskiego, kto Cię teraz wspiera?

Hej,miło mi

Powolutku się "goszczę" :)

Trudno mi odpowiedzieć na to pytanie.Moja siostra stara się dawać mi wsparcie,ale mieszka gdzie indziej i tylko przez tel możemy rozmawiać...Ale chciałabym też takiej osoby z poza rodziny.

Są różne dni.Dziś na przykład czuje się strasznie samotna.Mam wrażenie,że nikt się mną nie interesuje i nikogo nie obchodzi to jak się czuje Nawet trudno mi opisać takie stany..

Mieszkasz sama?

Nie wiem skąd jesteś, ale jest tu wątek, w którym można umówić się na spotkanie w realu z osobami z forum. Może załóż tam temat, jeśli nie ma twojej miejscowości?

Nie, z tatą.

Chyba równocześnie piszemy

Jeszcze nie widziałam tego wątku.

Chętnie poszukam.

Ile masz lat? Od jak dawna chorujesz? (jeśli oczywiście chcesz się podzielić takimi informacjami )

Już znalazłam ten wątek.

Dzięki za info

nie robię raczej tajemnicy z tego co się dzieje.

Mam lat 37, ale czuję jabym miła jeszcze raz tyle. Od kiedy choruję? hmm, ciężko powiedzieć, pierwsze symptomy pojawiły się w wieku 13-14 lat, ale porządny epizod depresji pojawił się gdy miałam 18 lat,a drugi 21.

Potem wyszłam za mąż, rodziłam dzieci(trzy córy ), osiągnęłam pewną stabilizację, poczucie bezpieczeństwa i nagle...trzy lata temu..trach....

I tak do dzisiaj, raz lepiej raz gorzej, do tego nerwica lękowa, leki, psychoterapia...straciłam pracę....

Ale mam kochającą mnie rodzinę, bez niej chyba by mnie nie było

Wszystko spowodowane jest traumatycznymi przeżyciami z dzieciństwa...dziś muszę z tym walczyć..

Trzymaj się ciepło i nie daj się temu draństwu

Już znalazłam ten wątek.

Dzięki za info

o, widzisz

Dziękuje,że podzieliłaś się tym ze mną.

To fakt,kochająca(i wyrozumiała przede wszystkim!) rodzina to wielki skarb.

Ja też uczęszczam na psychoterapie i biore leki.Jestem na początku tej drogi.

Również pozdrawiam cieplutko

Jak dzisiaj samopoczucie?

A dziękuje,lepiej

Odwiedziła mnie dziś koleżanka.Miałam siłę i ochote posprzątać

Także dziś mam lepszy dzień niż wczoraj.

A jak u Ciebie dzisiaj samopoczucie?

Pozdrawiam

Tak własnie mysle, ze dobrym rozwiazaniem na Twoją depresje byłby moze wolontariat, gdzies gdzie bys poznała jakies osoby, fajne, wrazliwe. Nie musisz tam uczeszczac regularnie, raz co jakis czas, wybrac cos dla siebie, byc wsrod ludzi. Masz kolezanke to juz dobrze.

Dzięki za porade agusiaww ..

Jak na razie wystarczą mi spotkania z koleżanką,które potrafią "naprawić dzień".

Pozdrawiam

U mnie dzisiaj beznadziejnie, a co u Ciebie?

Nie jesteś sama. Jakie leki bierzesz?

Jak przebiega psychoterapia?

Trzymaj się

U mnie dzisiaj beznadziejnie, a co u Ciebie?

U mnie też tak średnio.Najgorzej było z rana-totalne niewyspanie+tzw."brak chęci na dzień"

Życzę Ci więc jutro dobrego,słonecznego dnia

Pozdrawiam.

Nie jesteś sama. Jakie leki bierzesz?

 

Jak przebiega psychoterapia?

 

Trzymaj się

Miło słyszeć

Biorę Citaxin.Brałam też Miansec,ale lekarka zdecydowała,że na razie odłożymy.

Psychoterapia myśle,że przebiega dobrze.Mam wrażenie,że każda rozmowa z moim terapeutą mnie oczyszcza.Dobrze się czuje po rozmowie z nim,mam od razu lepszy dzień.No i każda rozmowa daje jakąś nadzieje na lepsze dni, "stany"...

Pozdrawiam serdecznie.