Nerwica związana z czynnościami fizjologicznymi

Witajcie,

Od kilku lat zmagam się z problemami dotyczącymi oddawania moczu. Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum, kiedy nie dotrzymałem do toalety i zesikałem się w drodze do łazienki. Widziała to jedna koleżanka, ale powiedziałem, że ktoś mnie oblał i raczej uwierzyła. Od tego czasu miałem częstsze parcie na pęcherz. Musiałem chodzić do toalety co 2 przerwy, z biegiem czasu co jedną przerwę. Moczu nie było dużo, jednak czułem, że muszę tam iść. Dodatkowo czasem miałem problemy żołądkowe - biegunki przed szkołą.

Były robione wielokrotnie różne badania, ale pod względem fizycznym jest wszystko dobrze. Byłem także u psychologa 3 razy jednak nie kontynuowałem tych wizyt. Można powiedzieć, że do tego problemu jakby się "przyzwyczaiłem" i zaakceptowałem to, że muszę chodzić częściej do toalety. Problem zaczął się nasilać pod koniec liceum - kiedy zbliżała się matura. W sytuacjach typu pytanie przez nauczycielkę, wystąpienie publiczne itp miałem lęki, źle się czułem. Z perspektywy czasu to mogły być lęki przed tym, że niedotrzymam do toalety czy nawet zwymiotuję. Zacząłem chodzić w pampersie i z tym parciem na pęcherz było trochę lepiej, ale nie wyeliminowało to problemu. Przed samą maturą zacząłem brać Coaxil i już na sam egzamin Hydroxyzynę. Było trochę lepiej, ale nie całkiem.

Obecnie jestem na studiach i ten problem mam w prawie każdej sytuacji, gdy nie mam w pobliżu toalety bądź może istnieć jakąś przeszkoda by do niej pójść (np. muszę kogoś pytać). Dalej biorę Coaxil (po maturze byłą przerwa w jego zażywaniu) ale problem cały czas jest i to prawie nie pomaga. Czasami nawet tak jest, że pójdę oddać mocz a za dosłownie minutę znowu mam uczucie, że muszę iść do toalety bo gdzieś wychodzę. Często nawet specjalnie mniej piję by nie sikać bądź odmawiam sobie wielu przyjemności w któych wiem, że to problemy mogą wystąpić.

Co mogę robić z tym problemem? Zacząłem chodzić do psychologa, ale dopiero jestem po pierwszym spotkaniu.

Witam serdecznie!

W opisanej przez Ciebie sytuacji najlepszym rozwiązaniem będzie psychoterapia, do której zachęcam.

W opisanej przez Ciebie sytuacji najlepszym rozwiązaniem będzie psychoterapia, do której zachęcam.

- dokładnie , ale nie tyle psycholog , co jakiś doświadczony psychoterapeuta i psychoterapia troche czasu mimo wszystko trwająca .

Czeka Cię duzo pracy nad nowymi nawykami .

Pozdrawiam i życzę zdrówka .