Mój syn ma dziwny problem ...

Mój syn ma 14 lat i chodzi do pierwszej klasy gimnazjum. Rok temu jeszcze w podstawówce miał problem z kolegami. Wtedy nie dawał jednak sobie w kaszę dmuchać i na ich zaczepki odpowiadał. Nie chciał jednak jak oni iść na "solówkę", bo jak mówił (nawet ja się zdziwiłam) jest "pacyfanem" i nie toleruje przemocy.Odpowiadał więc gadką.Muszę powiedzieć, że jest inteligentny, a jego riposta była humorystyczna i cięta ( nieraz się o tym przekonałam, gdy słyszałam jego kłótnie z bratem). Riposta wkurzała jego kolegów ( dodam, że wszystko zaczęło się od dobrych ocen - dokuczali mu z tego powodu ). Mój syn nie chcąc się zadawać z nimi począł rozmawiać tylko z dziewczynami. To doprowadziło do nazywania go gejem. On na początku nie traktował tego za obelgę ( nawet ja nie jestem taka tolerancyjna ).

Teraz jest w gimnazjum, a los chciał, że w jego klasie nie ma dawnych kolegów. Mimo,że oni zniknęli to pojawiła się wcześniej nieistniejąca trauma... Mimo, że nikt mu nie dokucza to on ciągle boi się, że znowu będzie tak jak kiedyś. Ma ciągłe bóle brzucha zaczynające się już wieczorem i lęk przed pójściem do szkoły. Jak mam mu pomóc ?

Wysłać go do psychologa im szybciej tym lepiej - nie mówię, że potrzebna mu terapia ale jakiś porady, konsultacje pomoc osoby całkowicie obiektywnej i wiedzącej co robi.

To nie jest dziwny problem... wygląda na fobię szkolną...

Mi się wydaje że jednak terapia byłaby potrzebna, skoro pojawiły się objawy somatyczne ale zadecydować powinien specjalista

Myślę, że główny problem jest w tym, że nie chodził na "solówki". To spowodowało skumulowanie napięć i nerwicę, niestety to może trwać latami. Mogą mu się przez to wytworzyć bardzo duże zaległości w stosunku do normalsów, które będą rzutowały na całe jego życie.

Dokładnie, to może być fobia szkolna, albo problem jest bardziej złożony; dotyczy kilku kwestii. Także uważam, że konieczna jest pomoc psychologiczna i rozmowa, rozmowa, rozmowa z nastolatkiem. Powodzenia!

do psychologa! miałam tak samo. dokuczali mi od pierwszej klasy. moje somatyzacje to również bóle brzucha. takie kolkowe. mam 24 lata i nadal je miewam. im szybciej otrzyma specjalistyczną pomoc tym lepiej.

Dokładnie, nie ma co odwlekać, im wcześniej zacznie się działanie, tym najprawdopodobniej szybciej i skuteczniej zredukuje się objawy.

Koniecznie jak najszybciej do rozsądnego psychologa.Mnie w podstawówce różne rzeczy spotkały,to rzutuje na całą przyszłość.Ale jak się szybko zadziała,to będzie zupełnie ok

Mnie tezw podstawówce strasznie dokuczano, byłam przez wiele lat obiektem do smiania się, wyzywania i innych rzeczy, i to mogło rozwinąć u mnie nerwice. Pamietam jak rano bałam się iść do szkoły i nieraz mówiłam mamie ze głowa mnie boli albo coś mi jest byle tylko tam nie pójć.

Im szybciej pójdziesz z synem do psychologa tym się to nie rozwinie tak jak u nas