Czasami nie moge tego zrozumiec...

Często na forum czytam wpisy typu czuję się fatalnie, jest okropnie itp. ale..., no właśnie ale do lekarza nie pójdę, lekarstw nie wezmę, z psychoterapii nie skorzystam. czasami też widuję wpisy typu idę do psychiatry ale lekarstwa nie wezmę wiec po co tam ktoś idzie? I powiem szczerze nie rozumiem tego, jak więc taka osoba chce się wyleczyć i normalnie funkcjonować? Jaki ma na to pomysł? Czy czasami nie lepiej spojrzeć prawdzie w twarz i powiedzieć sobie np. muszę brać lekarstwo żeby normalnie funkcjonować. Ktoś ma cukrzyce, jego organizm ma problemy z produkcją insuliny, mój ma problemy z wytwarzaniem endorfin czy z ich przekazywaniem. wiem jakie jest samopoczucie bez leków i z lekami, farmakologi nie uważam że coś strasznego i złego i gdyby nie fakt że chciałabym mieć drugie dziecko to w sumie mało by mnie to ruszało że muszę brać lek nawet gdyby to musiało być do końca życia. Ta jedna tabletka dziennie pomaga mi normalnie funkcjonować, być dobra matką i żoną uśmiechać się, pracować i być wsparciem dla mojej rodziny, myślę że jest to mała cena za danie mojemu dziecku możliwości wychowywania się w normalnych warunkach bez zaryczanej, roztrzęsionej matki. Jeśli mam do wyboru tabletka i normalne funkcjonowanie, radzenie sobie z problemami a huśtawki nastrojów bez lekarstwa to jednak wybieram leczenie. W poniedziałek w końcu zacznę terapię grupową i mam nadzieję że to będzie kolejny krok do lepszego samopoczucia a może kto wie nawet do odstawienia lekarstwa a przynajmniej próby.

I tak mnie to czasami zastanawia, czemu wielu ludzi nie chce dać sobie szansy na dobre samopoczucie? Fakt, u mnie lekarstwa działają, nie muszę brać ich garściami, a wiem że są osoby które muszą brać kilka wiec może nie jestem obiektywna, może ludzie mają złe doświadczenia z lekarstwami, może nie mają wsparcia do przetrwania początków na lekarstwach, ja np. miałam straszne początki , 2 tyg. na zwolnieniu i straszne napady lękowe z agrofobią której nigdy nie miałam?

A co Wy o tym myślicie? Jakie są za i przeciw farmakologii? Jaka jest Wasza decyzja i co Wami kieruje decydując się lub nie na leczenie?

hej ! ja zaczelam od lekow ,pol roku je bralam ,na obiawy pomagaly,lecz problem jest w glowie nie w ciele,pozniej wizyty u psychologa,chodze tam do dzis czyli drugi rok,bez lekow ;-)

-- 07 paź 2012, 10:56 --

nerwica nie bierze sie z dnia na dzien,na to sie pracuje latami,wiec nie mozna sie nastawiac ze terapia po paru dniach da efekty,ale gdy zaufa sie terapeucie,pomoze wyrwac sie z tego blednego kola,powie jak radzic sobie z atakami ale najwazniejsze nauczy jak zyc by zmienic tok myslenia i nie bac sie jutra ;-) pozdrawiam

hej ! ja zaczelam od lekow ,pol roku je bralam ,na obiawy pomagaly,lecz problem jest w glowie nie w ciele,pozniej wizyty u psychologa,chodze tam do dzis czyli drugi rok,bez lekow ;-)

 

-- 07 paź 2012, 10:56 --

 

nerwica nie bierze sie z dnia na dzien,na to sie pracuje latami,wiec nie mozna sie nastawiac ze terapia po paru dniach da efekty,ale gdy zaufa sie terapeucie,pomoze wyrwac sie z tego blednego kola,powie jak radzic sobie z atakami ale najwazniejsze nauczy jak zędęyc by zmienic tok myslenia i nie bac sie jutra ;-) pozdrawiam

ja będę miała terapię grupową raz w tygodniu przez 7 miesięcy. co dalej zobaczymy.

smile, moim zdaniem jeśli ktoś naprawdę żle się czuje i cierpi zrobi wszystko by

ten stan zmienić ,by sobie ulżyć...więc uważam że musi to być głebokie cierpienie wtedy ratunku szuka się

z cała determinacją bez gdybania czy branie leków,terapia mają sens.